vrijdag 3 maart 2023

Fluor giftig goedje?

Toxicologie en veiligheid
Zowel het element (difluor) als vloeizuur (HF) moeten met grote omzichtigheid en kennis van zaken behandeld worden. Contact met de huid moet strikt voorkomen worden. Vloeizuur vreet bij contact met de huid door tot op het bot, zonder dat onmiddellijk pijn wordt gevoeld, de pijn begint pas wanneer het veel te laat is voor een goede behandeling. Bij vermoeden van contact moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen. Hoewel het mogelijk is met deze stoffen op verantwoorde wijze om te gaan (en er een aanmerkelijke hoeveelheid vloeibaar fluor bij de ton wordt vervoerd) vergt dat training en degelijke veiligheidsprocedures. 👀😈


Als we de reclames mogen geloven, zorgt fluoride in tandpasta voor sterkere tanden. Daar de stof geen deel uitmaakt van enig natuurlijk lichaamsproces — ook niet van dat van tandvorming — is deze bewering niet voor de hand liggend. Er zijn dan wel aanwijzingen dat fluoride het tandglazuur verhardt, maar er bestaat geen sluitend bewijs dat hierdoor tandbederf wordt tegengegaan. Aan de andere kant is fluoride een giftig afvalproduct, dus moet je nu tandpasta mét of zónder fluoride gebruiken? En hoe zit dat voor kinderen?

Dit artikel behandelt het voor en tegen en draagt tevens een risicoloos alternatief aan. Aan de hand van deze gegevens kunt u het best zelf bepalen of het middel een zegen of een vloek is.

Door C.F. van der Horst
9 september 2015, geactualiseerd 24 oktober 2022

Fluoride zelfs in peutertandpasta
Inmiddels is het gebruik van fluoride ingeburgerd. Je moet zelfs op zoek gaan om tandpasta zonder te kopen. Fluoride is geen voedingsstof, maar een medicijn. Het middel wordt zo gewoon gevonden dat het zelfs in peutertandpasta zit. De doorsnee apotheker raadt het aan vanaf het moment dat het eerste melktandje doorbreekt tot en met de leeftijd van vier jaar. Vanaf dan zou het kindje gewone fluoridetandpasta moeten gebruiken. Is het wel een goed idee om kleine kindjes op zo’n jonge leeftijd bloot te stellen aan medicijnen

Wat is fluoride?
Fluoride is veelal een zoutvorm van het zeer agressieve en giftige element fluor. De naam komt van het Latijnse fluor (vloeiend) vanwege het gebruik als flux in smelterijen: fluoride zorgt voor een hogere opbrengst van metalen bij een lagere temperatuur. Vanwege de toxische aard worden fluorideverbindingen in pesticiden gebruikt (bijvoorbeeld het insecticide sulfurylfluoride). Andere toepassingen zijn vet- en vuilafstotende preparaten (de tapijtbeschermer Scotchgard is daarvan een bekend voorbeeld), kookgerei met een Teflon-antiaanbaklaag en waterdichte kleding zoals Gore-Tex. Het fluorproduct Teflon bevatte PFOA (perfluoroctaanzuur) dat vanwege het verband met kanker sinds 2015 verboden is. Scotchgard, met als hoofdbestanddeel het giftige PFOS (perfluoroctaansulfonaat), is in 2000 door producent 3M van de markt gehaald nadat uit onderzoek van de Amerikaanse milieudienst EPA bleek dat PFOS jarenlang in het milieu en het menselijk lichaam blijft. Mede daarom schikte 3M in 2019 voor $ 850 miljoen in een rechtzaak over drinkwatervervuiling in de Amerikaanse staat Minnesota.

In de afgelopen jaren zijn de giftige fluorverbindingen PFOS en PFOA in het nieuws gekomen, met name door de uitstoot van Dupont de Nemours bij Dordrecht. Van PFOA zegt de Rijksoverheid: “Van PFOA is bekend dat het schadelijke effecten kan hebben op het immuunsysteem en op de voortplanting en ontwikkeling van het ongeboren kind. Het is mogelijk kankerverwekkend en schadelijk voor de natuur. De stof kan vooral problemen opleveren voor dieren in de top van de voedselketen, zoals vogels en zoogdieren.”

De geschiedenis van fluoride
Ofschoon fluoride al voor de Tweede Wereldoorlog in industriële processen gebruikt werd, veroorzaakte de oorlog een enorme toename van de productie ten behoeve van de metaalwinning (uranium voor het Manhattan Project en aluminium voor de vliegtuigindustrie). De daaropvolgende periode van de koude oorlog bracht hierin weinig verandering. Toen na 1945 de focus op het normale leven terugkeerde, regende het aanklachten van hen die in de industrie aan het goedje blootgesteld waren of die letterlijk onder de rook van de fabrieken woonden. De gezondheid van planten, vee en mensen bleek onder de uitstoot ervan te lijden. Zelfs ramen werden erdoor geëtst.

Er bestaat uitvoerige documentatie waaruit blijkt dat de industrie erop gebrand was om een medisch-juridisch verweer te vinden tegen de talloze rechtszaken die aangespannen waren. Wetenschappers werden ingehuurd om dit te bewerkstelligen. Ook toen was er sprake van belangenverstrengeling.

Fluoride: van gevaarlijk naar heilzaam
In de jaren voorafgaand aan de oorlog beweerde dr. H. Trendley Dean, onderzoeker bij de Amerikaanse tandheelkundige gezondheidsdienst, dat fluoride tandbederf tegen ging, alhoewel hij niet uitsloot dat ook andere mineralen zoals fosfor en calcium daarin een rol speelden. Omdat ook de overheid als opdrachtgever van het Manhattan Project in rechtszaken verstrikt was, werd Dean in 1948 benoemd als de eerste directeur van het net opgerichte National Institute of Dental Research. Deze benoeming bleek een uitkomst voor de industrie. Er werd veel geld gestoken in studies die zochten naar iets goeds wat fluoride de mens te bieden had. Waar voor de Tweede Wereldoorlog officiële instanties fluoride als gevaarlijk veroordeelden, werden door de industriële en overheidssponsoring de standpunten geheel omgedraaid. Deze strategie bleek niet alleen bijzonder succesvol in rechtszaken, maar creëerde tevens een markt voor een chemisch afvalproduct dat in drinkwater en tandheelkundige toepassingen zoals tandpasta verwerkt werd.

Fluoride: hevig omstreden
Gezien de geschiedenis is het begrijpelijk dat er weinig stoffen zijn waarover zo veel geharrewar en discussies bestaan. Uit diverse bronnen blijkt dat er geknoeid is met onderzoeken en presentaties. In elk geval een belangrijke studie is in de doofpot verdwenen, omdat het de gemaakte veiligheidsclaims ondermijnde.

In Nederland hebben heftige discussies en felle protesten ertoe geleid dat de massa-medicatie van water door fluoridering in 1976 verboden werd. Voor het zover kwam, waarschuwde inmiddels wijlen Hans Moolenburgh, huisarts in Haarlem, in 1968 in een artikel in het Haarlems Dagblad tegen fluoride in het drinkwater. Geïnformeerd door het boek Fluoridation: the Great Dilemma van arts en fluoride expert George Waldbott, wist hij van de gevaren van fluoride. Dokter Moolenburgh was de motor van het verzet tegen de organiseerde fluoride-lobby in Nederland. Zo sprak hij als landelijk coördinator op informatie-avonden en organiseerde hij dubbelblind onderzoek naar de gevolgen van fluoridering door een artsenteam.

Toename van kanker door fluoride
Doorslaggevend voor het afblazen van de maatregel was het tv-interview van Niek Heizenberg van het actualiteitenprogramma Hier en Nu met kankerexpert Dean Burk, tussen 1938 to 1974 het hoofd van de cytochemie sector van het National Cancer Institute. In dit vraaggesprek illustreerde Burk met grafieken de toename van kanker sinds de invoering van gefluorideerd drinkwater in de VS. Hij adviseerde daarom met kracht tegen de fluoridering van Nederlands drinkwater. Veel milder was hij over het goedje in tandpasta en zuigtabletten, omdat de impact van een paar keer fluoride per dag bij het tandenpoetsen veel kleiner is dan die van de consumptie van liters behandeld water. Andere onderzoekers moesten de gevolgen van tandpasta en zuigtabletten maar uitzoeken, vond hij.

Een jaar nadat de fluoridering van het Nederlands drinkwater werd stopgezet, werd het gebruik van fluoride in tandpasta toegestaan.
Geen bewijs

De vraag is of en in welke mate fluoride tanden sterker maakt. Er zijn voorstanders die beweren dat tandbederf wordt tegengegaan en tegenstanders die menen dat tanden juist broos erdoor worden. In 1988 schreef wijlen Richard Sutton, destijds tandheelkundig onderzoeker en statisticus aan de universiteit van Melbourne in Australië, dat het wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit van fluoride ter voorkoming van tandbederf nooit echt geleverd is. Ook de studies die de veiligheid ervan zouden moeten aantonen, ontbreken. “De vijftig jaar oude fluoridering-hypothese is nog steeds niet bevestigd. Desondanks worden per overheidsdecreet miljoenen mensen nog steeds met fluoride behandeld in de veronderstelling dat van dit proces bewezen is dat het volledig veilig en zeer effectief in het verminderen van cariës is. Feitelijk is de wetenschappelijke basis van fluoridering zeer onbevredigend. Het wordt voornamelijk gepromoot door op emotie gebaseerde ‘aanbevelingen’ in plaats van door wetenschappelijk acceptabel bewijs,” aldus Sutton.

Enig effect van lokaal gebruik
Een analyse van de resultaten van eerdere fluoride-studies door professor Mark Diesendorf van de Technische Universiteit van Sydney in Australië leidde in 1997 tot de conclusie dat er “aanzienlijke risico’s en verwaarloosbare voordelen van inname van lage niveaus van fluoride” waren en dat er “enig (klein) voordeel van fluoridering afkomstig is van de werking van fluoride aan het oppervlak van de tanden.” Lokale toepassing van fluoride-houdende tandpasta of een fluorbehandeling van een tandarts zou dus enig effect kunnen resorteren. De vraag is of dat kleine voordeel opweegt tegen de gezondheidsrisico’s die met fluoride samenhangen. Met name kwamen heupfracturen vaker voor omdat fluoride botten hard maar bros maakt.

Ernstige aandoeningen
Een reeks van ernstige aandoeningen wordt geassocieerd met de inname van fluoride, waaronder kanker, hartklachten en botbreuken. Ook zijn er aanwijzingen dat aandoeningen van het zenuwstelsel met fluoridegebruik samenhangen. De arts en fluoride-expert George Waldbott rapporteerde problematiek met nieren, (bij)schild- en pijnappelklier als gevolg van langdurige fluorideconsumptie. Ook het hart en bloedvaten, het maagdarmkanaal, het centraal zenuwstelsel, ogen, oren en de huid worden door chronische inname aangetast, aldus de dokter.

Kinderen en fluoride
Dat het gebruik van fluoride inderdaad niet zonder gevaar is, bewijst de sinds 19 januari 2009 verplichte melding op de tube tandpasta: “Gebruik voor kinderen van zes jaar of jonger niet meer tandpasta dan de grootte van een erwt. Zorg dat ze zo weinig mogelijk tandpasta inslikken. Raadpleeg een (tand)arts als uw kind fluoride in een andere vorm gebruikt.”

Zelfs indien u of uw kind de tandpasta niet doorslikt, komt de chemische stof toch via het mondslijmvlies het lichaam binnen. Al is de hoeveelheid minimaal, doordat het elke dag twee keer gebeurt, kan er een stapeleffect in de botten en tanden ontstaan — met alle nare gevolgen van dien.

In 2014 meldde het Britse artsenblad The Lancet dat fluoride als een neurotoxine wordt beschouwd en dat de stof als zodanig bij kinderen neurologische ontwikkelingsstoornissen zoals autisme, hyperactiviteit, dyslexie en andere cognitieve stoornissen kan veroorzaken.

Het is enigszins bevreemdend dat er gedurende vele tientallen jaren een discussie heerste over het voorkomen van cariës waarbij het leek of fluoride de enige oplossing was, terwijl de rol van voeding amper aan bod kwam.

Tandarts Weston Price, ook de “Isaac Newton voor voeding” genoemd, deed baanbrekend onderzoek naar het verband tussen voeding en gezonde tanden. Zijn collega Melvin Page liet zich door hem inspireren en beschreef het verband tussen sterke en gezonde tanden en voeding. De Weston A. Price Foundation vatte de ontdekking van Page samen: 

“Tandbederf is het gevolg van een biochemische verstoring van de calcium-fosfaat verhouding. Deze onbalans keert de stroom van voedingsstoffen om door de bijna 5 km microscopische tandbuisjes per tand. Als er mineralen uit de tand worden onttrokken, ‘is het heel goed mogelijk dat het lichaam de mineralen in de tanden opoffert voor gebruik door de vitale organen. Gebrekkige voeding leidt tot fysieke degeneratie en tandbederf is het gevolg van fysieke degeneratie.’ Met dit inzicht kunnen andere dieetkeuzes worden gemaakt .”

Een veelzijdig en voedingsrijk dieet zorgt voor sterke tanden en kan fluoride geheel overbodig maken. Waarom een risico lopen als het op een natuurlijke wijze ook kan?

maandag 2 januari 2023

acrylamide

Acrylamide is een basisgrondstof voor de plasticindustrie. Op wereldschaal wordt jaarlijks 100 miljoen ton acrylamide geproduceerd en voornamelijk gebruikt in de polymeerindustrie onder de vorm van polyacrylamide voor het zuiveren van afvalwater en het dichten van barsten bij de constructie van tunnels.


Acrylamide: meenemen of hier opeten?
Acrylamide komt echter ook in onze voeding voor, vooral in gebakken, zetmeelrijke voedingsmiddelen. Het is een bekend neurotoxische (beschadiging zenuwstelsel), genotoxische (beschadiging DNA) en carciogene (kankerverwekkende) stof. Tot 2002 dachten wetenschappers dat we deze stof binnenkregen via (sigaretten) rook en op het werk, maar in 2002 vonden Zweedse onderzoekers geheel per toeval, en tot grote verrassing van de voedselveiligheidsexperts, dat de stof ook voorkwam in een hele serie alledaagse voedingsmiddelen, vooral zetmeelhoudende producten die werden gebakken zoals friet, chips, ontbijtgranen, peperkoek/ontbijtkoek, koffie en zelfs brood.

Acrylamide is een natuurlijk bijproduct
Deze bevindingen veroorzaakten internationaal bezorgdheid en werden vervolgens geverifieerd door wetenschappers in Engeland, Amerika, Nederland, Zwitserland en Noorwegen. Het blijkt dat acrylamide een natuurlijk bijproduct is wanneer bepaalde voedingsmiddelen bij hoge temperaturen worden klaargemaakt, zowel thuis als in de horeca.

Wat is acrylamide?
Het bestaan van acrylamide is nog niet zo heel lang geleden ontdekt, want wetenschappers ontdekten het per toeval in 2002. Acrylamide is een chemische stof die ontstaat wanneer zetmeelrijk voedsel wordt blootgesteld aan temperaturen boven de 120 graden. Wetenschappers hebben ontdekt dat acrylamide wordt gevormd door de Maillard-reactie, een chemisch proces waarbij suikers en aminozuren met elkaar reageren als gevolg van hitte. Door deze reactie ontstaat er een aantrekkelijke geur en smaak die velen doet watertanden. Ook verandert de kleur van het voedsel, deze wordt al naar gelang de hoeveelheid acrylamide licht- tot donkerbruin. Deze verschijnselen kun je duidelijk zien bij de korst van brood: de supermarkt bakt brood graag in de winkel af om mensen via de geur te verleiden om meer te kopen. Tijdens het verhittingsproces, waarbij voedsel een bruine kleur krijgt, komen er honderden tot misschien wel duizenden stoffen vrij, waaronder acrylamide.

Hoe was dat mogelijk?
De aanwezigheid van deze stof in voedingsmiddelen wordt veroorzaakt door de niet-enzymatische bruinkleuring of 👉Maillard-reactie. Het is deze reactie die verantwoordelijk is voor het mooie bruine korstje bij het bakken van voedingsmiddelen. Het is vooral het aminozuur asparagine dat samen met reducerende suikers (vooral glucose en fructose) deze reactie aangaat bij temperaturen tussen 120°C en 180°C. Hoe heter en langer iets gebakken wordt, des te meer acrylamide ontstaat er. Dit verklaart waarom acrylamide wél wordt gevormd bij het bakken, braden en roosteren van voedingsmiddelen, maar niet bij het koken of stomen ervan.

Onderzoek in Nederland naar acrylamide
In Nederland is in 2005 onderzoek gedaan om na te gaan welke voedingsmiddelen een belanrijke bijdrage leveren tot de opname van acrylamide. Deze zijn in dalende volgorde:
  • 31% in gefrituurde of gebakken aardappelproducten, zoals friet
  • 15% in chips
  • 13% in koffie
  • 11% in koekjes
  • 10% in brood
  • 8% in peperkoek en ontbijtkoek
  • 14% in overigen
Oorzaak van kanker?
Ondanks het recente onderzoek in Nederland waaruit blijkt dat er een verband is tussen acrylamide en bepaalde vormen van kanker, is nog niet zeker of er echt een oorzakelijk verband is. Uit epidemiologisch onderzoek, zoals dat hiervoor wordt genoemd, kunnen geen oorzaken en gevolgen worden vastgesteld. Bovendien zijn veel gegevens over mensen en acrylamide tegenstrijdig. Bij een van de recentste onderzoeken werd bijvoorbeeld een verband gevonden tussen acrylamide in de voeding en nierkanker, maar bij twee eerdere onderzoeken niet.
Bij een recent onderzoek werd een mogelijk verband gevonden tussen acrylamide enborstkanker, maar bij een ander weer niet
Feit blijft dat acrylamide (zij het in hoge doseringen) kanker kan veroorzaken bij dieren, en zenuwschade bij mensen.

Dus zouden we deze stof dan wel moeten eten?
Het advies van de gezondheidsautoriteiten is niet, helemaal geen voeding meer te nuttigen die acrylamide bevat, maar te zorgen voor een gezonde evenwichtige voeding met veel fruit en groente, brood, andere graanproducten en aardappelen, en weinig suiker en vet, inclusief gefrituurde voeding zoals frites en chips, te gebruiken.

Adviezen en richtlijnen hoeveelheid acrylamide
De FDA en het Voedingscentrum geven op basis van recente onderzoeken de hierna volgende adviezen om de hoeveelheid acrylamide in ons dagelijks eten te beperken:
Beperk de hoeveelheid gefrituurde voeding. Door frituren ontstaat de grootste hoeveelheid acrylamide, daarna door bakken of roosteren van aardappelen in stukjes en daarna door bakken van hele aardappelen.
Dompel rauwe aardappelpartjes gedurende vijftien tot dertig minuten in water alvorens te frituren of bakken. Zo wordt de vorming van acrylamide tijdens de bereiding verminderd. Laat de aardappelen daarna uit en dep ze droog om spetterende olie te voorkomen.
Bak aardappelen en aardappelproducten niet bruin, maar goudgeel. De bruine stukken bevatten meestal meer acrylamide.
Volg de aanwijzingen op de verpakking van aardappelproducten en frites en bak ze in kleine porties. Frituur op 175°C en niet langer dan nodig.
Ovenfrites bevatten meer suikers. Als deze worden gefrituurd, wordt het acrylamidegehalte onnodig hoog. Bak deze fritessoorten daarom alleen in de oven en niet langer dan de aanwijzingen op de verpakking.
Bewaar aardappelen donker en koel, maar bewaar ze niet kouder dan 8° C (dus niet in de koelkast) als je ze bakt of frituurt. Daardoor kunnen ze namelijk meer acrylamide vormen bij het bereiden.
Rooster brood lichtbruin en niet donkerbruin. Eet de donkerbruine stukken niet op, want daar zit de meeste acrylamide in.

Drink minder koffie. Acrylamide ontstaat in koffie bij het roosteren van de bonen, niet bij het malen of zetten en tot op heden heeft de wetenschap nog geen manier ontdekt om de acrylamide in koffie te verminderen.
Hier beantwoorden we wellicht ook de vraag of het roosteren van welke planten- of graansoort dan ook wel zo gezond is. Concreet: is granenkoffie gezonder dan gewone koffie, alleen maar omdat ze geen caffeine bevatten?

klik hier: 👉 lekker bakkie koffie
klik hier: 👉 koffie vervangers

maandag 1 november 2021

zwarte komijnolie

Psalm 104: 24 Hoe talrijk zijn uw werken, HEER. Alles hebt u met wijsheid gemaakt,
vol van schepselen is de aarde.


Zwarte komijnolie heeft talrijke positieve effecten op de gezondheid. Wij laten u zien hoe u dit natuurlijke huismiddel moet gebruiken en welke bijwerkingen er kunnen optreden bij het gebruik ervan.

"Zwarte komijn geneest elke ziekte - behalve de dood": Dit was de overtuiging van de Profeet Mohammed meer dan 1300 jaar geleden. Vooral in het Oosten en in de mediterrane landen heeft het gebruik van inheemse zwarte komijnolie (Nigella Sativa) een lange traditie. Daar wordt het gebruikt om het hele organisme te versterken. Vandaag de dag wordt de olie ook in Duitsland steeds populairder - als een natuurlijk alternatief voor farmaceutische producten met weinig bijwerkingen.

Zwarte komijnzaadjes worden geperst voor de olie. In het ideale geval worden ze koud geperst, omdat sommige ingrediënten gevoelig zijn voor warmte. Dit is wat zwarte komijnolie bevat (bron: Universiteitskliniek Freiburg):
  • Onverzadigde vetzuren, zoals linolzuur, hebben het grootste aandeel. Het behoort tot de essentiële vetzuren die ons lichaam niet zelf kan aanmaken.
  • Van de essentiële oliën wordt gezegd dat ze een antioxiderende, ontsmettende en schimmelwerende werking hebben.
  • Zwarte komijnolie bevat ook veel belangrijke mineralen zoals zink, selenium, magnesium en aminozuren, alsmede verscheidene vitaminen. Zwarte komijnolie dankt er zijn positieve werking aan.
  • Het thymochinon in zwarte komijnolie heeft een antioxiderende, ontstekingsremmende en antibacteriële werking.
Effecten van zwarte komijnolie volgens de Universiteitskliniek Freiburg:
  • Er zijn aanwijzingen dat zwarte komijnolie het immuunsysteem kan versterken. Daarom wordt het vaak gebruikt in holistische therapieën voor allergieën en immuundeficiëntie.
  • De olie kan een ondersteunende werking hebben bij psychische problemen tijdens de menopauze. Een dubbelblind onderzoek om deze veronderstelling te bevestigen laat nog op zich wachten.
  • Zwarte komijnolie heeft een positief effect op de bloedsuikerspiegel.
  • Een studie kon reeds aantonen dat zwarte komijnolie een positief effect heeft op astmapatiënten.
  • Verschillende studies hebben ook aangetoond dat zwarte komijnolie een positief effect heeft op hoge bloeddruk.
  • Zwarte komijnolie is ook effectief wanneer het uitwendig wordt toegepast:
  • Als neusspray heeft het goede resultaten opgeleverd bij allergische rhinitis.
  • Dankzij de vele belangrijke vetzuren kan zwarte komijnolie helpen bij acne, psoriasis en neurodermitis.
  • Bij pijn in de borsten (mastalgie) kan het inwrijven van zwarte komijnolie op de huid verlichting geven.
  • Haarbehandelingen met zwarte komijnolie versterken het haar en geven het glans. Dit is te danken aan de (pro)vitaminen bèta-caroteen, biotine en foliumzuur die in de olie zitten.
Bijwerkingen van zwarte komijnolie
In principe wordt zwarte zaadolie goed verdragen en heeft het minder bijwerkingen dan veel farmaceutische producten. U moet het echter niet op een lege maag innemen. Het is het beste om de dosering langzaam op te voeren, zodat het lichaam eraan kan wennen.

Mogelijke bijwerkingen van zwarte zaadolie zijn misselijkheid en jeuk, volgens de universiteitskliniek van Freiburg.
  • Allergische reacties zijn ook mogelijk.
  • Tijdens de zwangerschap moet u in het algemeen afzien van het innemen van etherische oliën, omdat ze een arbeid bevorderend effect kunnen hebben.
  • Opgelet: Zwarte komijnolie is giftig voor katten. Ze kunnen de terpenen in zwarte komijnolie niet in hun lever afbreken. Maar je kunt het op honden gebruiken. 

donderdag 26 augustus 2021

koffievervangers en kanker

Wie denkt slim te zijn door uit te wijken naar granenkoffies of andere koffiesurrogaten kan bedrogen uitkomen. Als deze 'koffie' gemaakt is van chicorei, dan zit er vaak flink wat acrylamide in, tot wel 10 keer zoveel als in gewone koffie.


Cichorei (Cichorium) is een geslacht uit de composietenfamilie (compositae of asteraceae). Tot dit geslacht behoren witlof (witloof), andijvie en paardenbloem.

Acrylamide is een stof die kan ontstaan als zetmeelrijke producten worden verhit boven 120°C. Producten waarin acrylamide voorkomt zijn bijvoorbeeld gefrituurde aardappelproducten zoals friet en chips, koffie, ontbijtkoek, ontbijtgranen, brood (vooral geroosterd), biscuits en crackers.

De relatie tussen kanker en bijvoorbeeld roken en onverstandig zonnen is duidelijk aangetoond met wetenschappelijk onderzoek. Voor acrylamide en kanker is die relatie veel minder duidelijk. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) heeft in 2015 uitvoerig gekeken naar risico’s van acrylamide. Dierproeven laten zien dat acrylamide kankerverwekkend kan zijn voor muizen en ratten. Onderzoeken bij mensen zijn beperkt en niet eenduidig. Toch concludeert EFSA op basis van de dierstudies dat de inname van acrylamide via voeding het risico op het ontwikkelen van kanker bij mensen mogelijk verhoogt.

Het Voedingscentrum adviseert om weinig gefrituurde producten te eten en gevarieerd te eten. KWF sluit zich hierbij aan.

Dit roept uiteraard de vraag op, hoe zit het überhaupt met alle producten die geroosterd, gebraden of gebakken zijn. Als koffie- of chocoladebonen al een dergelijke ongezonde reactie teweeg brengt in het product zelf, een product die wij trouwens niet eens rauw kunnen nuttigen, als acrylamide in graan producten ontstaat bij bereiding d.m.v. hogere temperaturen dan 120°, dan is de vraag hoe gezond is dan ons bereide eten wel of niet, meer dan legitiem. 

klik hier: 👉 Acrylamide




 


zondag 15 augustus 2021

Lijnzaad

Wat is lijnzaad en waarom is het zo gezond?
Lijnzaad is niets meer of minder dan de zaden van de vlasplant. Vezelvlas wordt al eeuwenlang gebruikt voor de productie van linnen. Uit de plant olievlas zijn lijnzaad en lijnzaadolie afkomstig. Tegenwoordig koop je het gewoon in de winkel en dat in zijn geheel, gebroken, als olie of als kant-en-klaar lijnzaadproduct.


Lijnzaad bevat heel wat belangrijke en gezonde voedingsstoffen, zoals omega 3, omega 6, vitamine B1 en B2, calcium, magnesium, zink en kalium. Een dagelijkse portie zorgt ervoor dat je alle essentiële vetzuren binnenkrijgt die je lichaam nodig heeft. Het is daarom een echte superfood! Maar dat is niet alles…

Hoe veilig is lijnzaad?
Lijnzaad is gezond, maar er wordt geadviseerd om het met mate te gebruiken. Een hoeveelheid van 15 gram gebroken lijnzaad (beter dan gemalen) wordt als veilig beschouwd. Dit komt ongeveer overeen met anderhalve eetlepel. Per dag wordt 45 gram als gezond beschouwd. Dan is het beter om dit over de dag over drie porties te verdelen.

Afvallen met lijnzaad
Wil afvallen, dan is lijnzaad je nieuwe vriend. De grote hoeveelheid voedingsvezels is niet alleen goed voor je stoelgang, het geeft ook een voldaan gevoel. Hierdoor ben je minder snel geneigd om nog wat extra op te scheppen. Overigens is het gevoel ‘vol te zitten’ geen exclusieve eigenschap van lijnzaad, maar van het type voedingsvezel.

Helpt bij diabetes
Lijnzaad op zich zal geen diabetes kunnen verhelpen. Het ligt net even iets anders. Eén op de veertien Nederlanders heeft diabetes, wat betekent dat het suikerniveau niet langer door het lichaam (voldoende) wordt afgebroken. Wat is nu de rol van lijnzaad in dit verhaal? Welnu, het verbetert de kwaliteit van het bloed en verlaagt het suikergehalte in het bloed. Dat is niet het enige, lijnzaad verbetert ook de waarden van het slechte LDL cholesterol. Overigens is het effect bij het gebruik van lijnzaadolie nihil.

Goed voor je cholesterol
Mocht je nog steeds niet weten waarom lijnzaad een superfood is: het verlaagt ook nog eens je cholesterol-niveau. Een studie onder 55 Amerikaanse vrouwen toonde aan dat lijnzaad in staat is om het slechte LDL cholesterol met 10 procent omlaag te brengen. Het goede HDL cholesterol bleef echter gelijk. Die resultaten werden door andere onderzoeken bevestigd, bovendien blijkt uit een Japans wetenschappelijk onderzoek dat lijnzaad ook een positieve invloed heeft op het verlagen van het sd-LDL cholesterol. Een extra verlaging van het slechte cholesterol kan worden verkregen als men naast lijnzaad ook cholesterol verlagende medicatie gebruikt. Zo kan een extra verlaging van 8,5 procent worden gerealiseerd.

Goed voor de bloeddruk
Lijnzaad heeft ook gunstige gevolgen heeft voor de bloeddruk. Een verhoogd cholesterol geeft immers een groter risico op hart- en vaatziekten. Wordt het cholesterol verlaagd, dan neemt ook het risico op die ziekten af. De bloeddruk is een van die factoren die daar direct verband mee houden. Lijnzaad op zich zal de bloeddruk niet direct verlagen, maar in combinatie met een gezond voedingspatroon helpt wel.

Gezonde vetzuren
Lijnzaad is rijk aan omega 3 vetzuren en dan vooral alfa-linoleenzuur (ALA). Sterker nog, lijnzaad is de op één na rijkste bron van ALA na chiazaad. Nu zal ALA niet direct voor een gevoel van herkenning zorgen, maar het is een onmisbaar vetzuur. Het is een van de vetzuren die we niet zelf kunnen aanmaken en waarbij we dus afhankelijk zijn van de voeding die we tot ons nemen. Naast het belangrijke omega 3 bevat lijnzaad ook omega 6. In een ideale situatie is er sprake van een perfecte balans tussen deze twee vetzuren. Idealiter is dit 1:2, in de praktijk wordt dit echter zelden gehaald. Afwijkingen wel vaak voor. Bij sommigen is het zelfs 1:20. Door regelmatig lijnzaad te consumeren help je het lichaam om de balans te herstellen en je gezondheid te bevorderen.

Lijnzaad zorgt voor een vlotte stoelgang
Lijnzaad maakt je darmen schoon, waardoor je stoelgang veel vlotter zal verlopen. Wanneer je het breekt, komt er een soort slijm vrij. Dat slijm vormt een laag in je darmen die alle afvalstoffen mee naar buiten neemt.
Dat is mogelijk doordat het slijm bindt met de andere stoffen. Zo wordt er een groter volume gecreëerd. Hierdoor zet de darmwand uit en gaat de darmperistaltiek – de knijpbewegingen die de darm maakt om voedsel te verteren – vlotter. Daarnaast vergemakkelijkt het gladde slijm ook het transport van de darminhoud. Bovendien bevat lijnzaad vezels, die eveneens de darmwerking en stoelgang bevorderen.

Heb je last van verstopping? Gebruik dan twee tot drie keer per dag een eetlepel lijnzaad. Gebruik daarbij minstens 150 ml vloeistof (het liefst water) om een goede werking te garanderen. Per dag drink je tijdens de kuur 1.5 tot 2 liter water. Na drie dagen zal je het resultaat zeker merken.

Hoe te bewaren en te gebruiken?
Bewaar het in een goed afgesloten pot op een koele en droge plaats, zoals de keukenkast. Lijnzaadolie zet je het best in de koelkast. Nog een tip: verhit lijnzaadolie nooit, dat doet de werking teniet.
Je kan de zaadjes puur eten, maar je kan het net zo goed verwerken in lekkere cakejes en koekjes. Ook smoothies met lijnzaad zijn lekker en gezond. Geen kookwonder? Strooi de zaadjes dan gewoon over yoghurt of een salade!

klik ook hier 👉 chiazaad

maandag 9 augustus 2021

melk niet voor elk

Melk is helemaal niet goed voor ons
Wie in de jaren zestig, zeventig en tachtig is opgegroeid kent nog wel de bekende slogans “Melk is goed voor elk”, “Melk moet” en “Melk de witte motor”, die dankzij de uitgekiende marketing van de Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO) overal te zien en te horen waren. We zijn hierdoor gaan geloven dat melk onontbeerlijk voor onze gezondheid is en dat we niet zonder melk kunnen: het is goed voor je gebit en je zou er sterke botten van krijgen. 


Maar is dat wel zo? De Canadese voedingsjournalist Alissa Hamilton beschrijft in haar boek “Melk de witte sloper” op een heldere en onweerlegbare manier dat dit allemaal fabels zijn. Aan de hand van wetenschappelijk onderzoek in onder meer Japan, waar geen melk gedronken wordt, is namelijk aangetoond aan dat melk helemaal niet goed voor ons is: het vergroot de kans op onder meer kanker, veroorzaakt een lekkende darm en draagt in grote mate bij aan het ontstaan van acne.


Melk bevordert botontkalking
Bij veel Nederlanders is met de paplepel ingegoten dat je melk nodig hebt om in je calciumbehoefte te voorzien. Dit is klinkklare onzin, zo blijkt uit het boek van Alissa Hamilton, want melk bevat veel eiwitten en die zorgen ervoor dat de calcium in melk wordt uitgescheiden via de urine. Met melk wordt de calciumopname in het lichaam dus juist geremd, wat waarschijnlijk ook verklaart waarom er in Nederland veel meer gevallen van osteoporose (botontkalking) voorkomen dan in landen waar veel minder melk wordt gedronken.

“De foutieve redenering die Noord-Amerikanen en Europeanen tientallen jaren heeft misleid luidt als volgt: calcium is essentieel om sterke botten te krijgen; melk bevat veel calcium; dus als we geen melk drinken, krijgen onze botten niet de calcium die ze nodig hebben om sterk te zijn en krijgen we te maken met de kwalijke gevolgen voor onze gezondheid. Als je het op deze manier spelt, komt er een gedachtesprong aan het licht die elke rechtenstudent probeert te vermijden: hoewel melk veel calcium bevat, is melk niet de enige bron van calcium; hoewel melk veel calcium bevat en calcium essentieel is voor sterke botten en een goede gezondheid, betekent dat nog niet dat melk essentieel is voor sterke botten en een goede gezondheid.”

Alternatieven voor melk
De afgelopen decennia is koemelk gepromoot als een voedingsmiddel waar geen vervanging voor bestaat, je kunt er dus niet zonder. Behalve calcium is melk bijvoorbeeld rijk aan vitamine D, maar het is een gedachtenkronkel om te denken dat je melk nodig hebt om in je vitamine D behoefte te voorzien. Zelfs al zou je dagelijks liters melk drinken, dan nog zou je er geen voldoende vitamine D uit kunnen halen, tenzij de melk in het laboratorium kunstmatig verrijkt is met vitamine D.

“Melk neerzetten als een goede bron van vitamine D, is hetzelfde als beweren dat de Fruit Loops cereals van Kellogg’s een goede bron van vitamine C, ijzer, niacine, folaat en B12 zijn (een portie van 30 gram Fruit Loops bevat iets minder dan 25 procent van de ADH). Als aan een voedingsmiddel extra voedingsstoffen worden toegevoegd, zoals vitamine D in melk of meerdere vitaminen aan bewerkte ontbijtgranen, is de bron van deze voedingsstoffen niet het voedingsmiddel zelf, maar een laboratorium”

Wat de meeste mensen niet weten dat er veel meer en vaak ook betere voedingsbronnen bestaan die rijk zijn aan calcium, en alle andere voedingsstoffen waar melk rijk aan is, zoals vitamine D, eiwit, kalium, vitamine A, vitamine B12, riboflavine en fosfor. In het boek “Melk de witte sloper” wordt hier veel aandacht aan besteed, want natuurlijk vraag je je af waar je jouw calcium en andere belangrijke voedingsstoffen vandaan moet halen als je stopt met melk drinken.

Alles over melk
Niet alleen calcium en alle andere voedingsstoffen waar melk rijk aan is komen aan de orde in “melk de witte sloper”. In dit boek ontdek je verder:
Hoe melk ons en onze kinderen ziek en moe maakt
Welke tegenstrijdige beweringen er allemaal bestaan over melk
Welke ongezonde voedingsstoffen er allemaal in melk zitten (waaronder een enorme berg suiker!) maar door de melkmarketing nooit genoemd worden
Hoe het komt dat melk botontkalking bevordert
Waarom de ADH voor calcium veel te hoog is en wat de gevaren daarvan zijn
Waarom veel volwassenen lactose intolerant zijn en het evolutionaire voordeel daarvan

Het leuke aan “Melk de witte sloper” is dat het aangepast is voor de Nederlandse lezer, er staan dus veel statistieken, weetjes en andere nuttige informatie tussen die specifiek betrekking hebben op Nederland. Daarnaast is het heel persoonlijk en vlot geschreven, waardoor je het gevoel krijgt dat je wordt toegesproken door je beste vriendin in plaats van een wetenschapper.

In het laatste hoofdstuk van “Melk de witte sloper” staan allemaal eenvoudige menu’s zonder koemelk, wat stoppen met melk drinken een stuk gemakkelijker zal maken. Hamilton leert je stap voor stap om bijvoorbeeld zelf amandelmelk, heerlijke puddingen en allemaal smakelijke gerechten zonder zuivel te maken, zodat je na het lezen van het boek niet achterblijft met een gevoel van “wat nu?”.

Over de auteur
Alissa Hamilton is een gepassioneerde voedingsjournalist en bekleedt de positie van Food and Society Policy Fellow aan het Institute for Agriculture and Trade Policy in de Canadese stad Toronto.

Bron: melk de witte sloper

klik hier: 👉 melk niet goed voor elk

zondag 2 mei 2021

vitaminen

Dit is een kort hoofdstuk, maar als je hiermee klaar bent, weet je meer over vitamines dan 95% van de klinische voedingsdeskundigen, artsen, verkopers van supplementen of bodybuilders. Als dat arrogant of overdreven klinkt, dan ligt dat echt niet aan mij. Ik ben slechts een boodschapper; een informatieverstrekker. Of ik heb gelijk of de 95% heeft gelijk; het kan niet allebei zijn.


Zonder verder oponthoud, hier is de kern:
Ascorbinezuur is geen vitamine C.
Alfa tocoferol is geen vitamine E.
Retinoïnezuur is geen vitamine A.

En zo verder met de andere vitaminen. Enorme sommen geld zijn uitgegeven om deze mythes deel te laten uitmaken van de Conventionele Wijsheid. Als je meerdere opleidingen en diploma's hebt en dit allemaal nieuw voor je is, voel je dan niet slecht of dom. Tenzij je denkt dat je opleiding eindigde aan het begin van je studie. Wat over het algemeen waar is.

WIELEN IN WIELEN
Vitaminen zijn geen individuele moleculaire verbindingen. Vitaminen zijn biologische complexen. Het zijn multi-step biochemische interacties waarvan de werking afhankelijk is van een aantal variabelen binnen het biologisch terrein. Vitamineactiviteit vindt alleen plaats wanneer aan alle voorwaarden is voldaan binnen dat milieu, en wanneer alle co-factoren en componenten van het volledige vitaminecomplex aanwezig zijn en samenwerken. Vitamineactiviteit is zelfs meer dan de som van al die onderdelen; er komt ook timing bij kijken.

Vitaminen kunnen niet worden geïsoleerd van hun complexen en nog steeds hun specifieke levensfuncties vervullen binnen de cellen. Wanneer ze geïsoleerd worden in kunstmatige commerciële vormen, zoals ascorbinezuur, werken deze gezuiverde synthetische stoffen als geneesmiddelen in het lichaam. Het zijn geen vitamines meer, en het is onjuist om ze zo te noemen.

A-vitamine is:
"een werkend proces bestaande uit de voedingsstof, enzymen, co-enzymen, antioxidanten, en sporenmineralen activatoren."

Dr. Royal Lee was de pionier op het gebied van voedingsvitaminen. Tientallen jaren lang heeft hij de basisfeiten, die in dit hoofdstuk zijn samengevat, gedocumenteerd. Zijn werk is nooit wetenschappelijk weerlegd. Iedereen die zich tegenwoordig serieus met vitamines bezighoudt, kan het werk van Lee bevestigen. Zijn verhaal is een fascinerende studie op zich, een studie van ontembaar doorzettingsvermogen in het nastreven van ware principes. Jensen vertelt ons dat Royal Lee's werk pas in de volgende eeuw op waarde zal worden geschat.

Dit is de volgende eeuw, en het is nog niet gebeurd.
Lee voelde het volle gewicht van de georganiseerde drugs/medicijnen over zich heen opkomen. Lezend als iets uit Schindler's List, leren we dat de FDA Lee niet alleen vervolgde omdat hij de economische aspecten van synthetische vitaminen, geproduceerd door grote farmaceutische bedrijven, in twijfel trok, maar dat hij zelfs door een rechtbank werd bevolen om al zijn onderzoek van de afgelopen 20 jaar te verbranden! Zijn onderzoek te verbranden! Wanneer is dat ooit gebeurd in dit land? Dat deden ze niet eens met Larry Flynt. Of Andy Wakefield.

Ik dwaal af, heb je je ooit afgevraagd hoe de FDA aan haar huidige positie als aanvalshond voor de farmaceutische bedrijven en voedselproducenten is gekomen? Dat is weer een heel verhaal op zich. De voorloper van de FDA was het Bureau of Chemistry. Tot 1912 werd het Bureau of Chemistry geleid door een man genaamd Dr. Harvey W. Wiley. Hier is een citaat van Dr. Wiley dat illustreert waar zijn interesses lagen:

"Geen enkel voedselproduct in ons land zou ook maar een spoor van benzoëzuur, zwavelzuur of sulfieten bevatten of aluin of sacharine, behalve voor medische doeleinden. Geen frisdrank zou cafeïne of theobromine bevatten. Geen gebleekt meel zou in de handel komen. Onze voedingsmiddelen en medicijnen zouden geheel zonder enige vorm van vervalsing en mis-branding zijn. De gezondheid van onze mensen zou enorm verbeteren en het leven zou enorm verlengd worden. De fabrikanten van onze voedselvoorziening, en in het bijzonder de molenaars, zouden hun energie wijden aan het verbeteren van de volksgezondheid en het bevorderen van het geluk in elk huis door de productie van volgemalen, ongezoute graanvlokken en -maaltijden."

De Geschiedenis van een Misdaad tegen de Zuivere Voedsel Wet, 1912
Het is duidelijk dat zo'n gevaarlijke gek niet de leiding kan hebben over de publieke voeding, of wel? Dr. Wiley spande zelfs een proces aan tegen de Coca-Cola maatschappij in een poging om hun kunstmatige produkt uit de handel te houden, en van de markt. Gelukkig werd Wiley uiteindelijk vervangen door een verstandiger persoon, meer afgestemd op de werkelijke voedingsbehoeften van het Amerikaanse volk, zoals vastgesteld door de deskundigen die wisten wat het beste voor ons was: de voedselproducenten. Dit was Dr. Elmer Nelson, en in zijn woorden krijgen we een idee van de verandering in filosofie die de transformatie van het Bureau of Chemistry in de FDA markeerde:

"Het is volstrekt onwetenschappelijk om te stellen dat een goed gevoed lichaam beter bestand is tegen ziekten dan een slecht gevoed lichaam. Mijn algemene mening is dat er niet genoeg geëxperimenteerd is om te bewijzen dat tekorten in de voeding iemand vatbaar maken voor ziekten."

Elmer Nelson MD - Washington Post 26 Oct 49
Oh, dat is beter. Nu hebben we iemand die kwam om te spelen.
Bernard Jensen  illustreert hoe de tabaksindustrie en de voedselgiganten zoals Coca Cola indirect achter de wettelijke vervolging van Royal Lee zaten. Sigarettenreclames in de jaren '40 en '50 toonden medische artsen die de voordelen van het roken van Camels voor de spijsvertering propageerden. Of de reclame voor Coke en ander geraffineerd suikerhoudend voedsel waarin stond dat "de wetenschap heeft aangetoond hoe suiker kan helpen uw eetlust en gewicht onder controle te houden." (Empty Harvest)

In diezelfde periode werd Royal Lee jarenlang voor de rechter gedaagd, vechtend om het recht te behouden om reclame te maken voor zijn vitamineproducten, omdat hij een bedreiging vormde voor de levensmiddelenfabrikanten. Lee wist dat zij het Amerikaanse publiek vergiftigden. Hij bewees dat geraffineerde suikers en gedevitaliseerd, gebleekt meel de slagaders en het spijsverteringsstelsel verwoestten, en hartziekten en kanker veroorzaakten.

Bijna net zo erg als vandaag.

GEHELE VS. GEFRACTIONEERD
OK, natuurlijk vs. synthetisch. Laten we beginnen met vitamine C.

De meeste bronnen stellen vitamine C gelijk aan ascorbinezuur, alsof ze hetzelfde zijn. Dat zijn ze niet. Ascorbinezuur is een isolaat, een fractie, een destillaat van natuurlijk voorkomende vitamine C. Naast ascorbinezuur moet vitamine C rutine, bioflavonoïden, Factor K, Factor J, Factor P, Tyrosinase, Ascorbinogen, en andere componenten bevatten, zoals weergegeven in de onderstaande figuur:

A s c o r b i s c h Zuur
  • ascorbinogen
  • bioflavonoïden
  • rutine
  • tyrosinase
  • Factor J
  • Factor K
  • Factor P
V I T A M I N C
Bovendien moeten minerale co-factoren in de juiste hoeveelheden beschikbaar zijn om vitamine-activiteit te hebben.

Als een van deze onderdelen ontbreekt, is er geen vitamine C, geen vitamine-activiteit. Wanneer een deel ervan aanwezig is, zal het lichaam uit zijn eigen voorraden putten om te proberen de verschillen aan te vullen, zodat de volledige vitamine aanwezig kan zijn. Alleen dan zal vitamine-activiteit plaatsvinden, op voorwaarde dat alle andere voorwaarden en co-factoren aanwezig zijn.

Ascorbinezuur wordt slechts beschreven als het "antioxidant-omhulsel" van vitamine C; ascorbinezuur beschermt de functionele delen van de vitamine tegen snelle oxidatie of afbraak.
Somer p 58 "Vitamin C: A Lesson in Keeping An Open Mind" The Nutrition Report)

Decennialang werd meer dan 90% van het ascorbinezuur in dit land geproduceerd in een fabriek in Nutley, New Jersey, eigendom van Hoffman-LaRoche, een van 's werelds grootste geneesmiddelenfabrikanten (1 800 526 0189). Hier wordt ascorbinezuur gemaakt met behulp van een proces waarbij maïszetmeel en vluchtige zuren worden gebruikt.
Decennia lang kochten de meeste Amerikaanse vitaminefabrikanten hun ascorbinezuur in bulk bij deze ene fabriek. Daarna neemt de marketing het over. Elk bedrijf maakt zijn eigen etiketten, zijn eigen beweringen, en zijn eigen formuleringen, waarbij elk bedrijf beweert de superieure vorm van vitamine C te hebben, ook al komt het allemaal van dezelfde plaats, en is het eigenlijk helemaal geen vitamine C.

GEFRACTIONEERD = SYNTHETISCH = KRISTALLIJN = NEP
Het woord synthetisch betekent twee dingen:
door de mens gemaakt
komt nergens in de natuur voor

Van meet af aan is het van cruciaal belang het verschil te begrijpen tussen vitamines en vitamine-activiteit. De vitamine is het biochemische complex. Met vitamine-activiteit worden de feitelijke biologische en cellulaire veranderingen bedoeld die plaatsvinden wanneer de weg is vrijgemaakt voor het vitaminecomplex om in actie te komen.

Zie het als benzine en een auto. Als je benzine in de tank gooit, betekent dat nog niet dat de auto ergens heen gaat. Er moeten ook andere voorwaarden en factoren aanwezig zijn, om de activiteit te laten plaatsvinden. De gasleiding naar de carburateur moet vrij zijn, de carburateursproeiers moeten afgesteld zijn, er moet een exact luchtmengsel stromen, de ontsteking moet aan staan, de bougies moeten schoon zijn, de exacte hoeveelheid gas moet elke bougie bereiken vlak voordat deze ontsteekt, er mag geen gas in de cilinder achterblijven nadat de bougie ontsteekt, enz. Begrijp je het? Als een van deze dingen ontbreekt, is er geen activiteit: de auto loopt niet, of in ieder geval niet erg goed.

Het klinkt misschien verbazingwekkend als je dit voor het eerst hoort, maar vitamines zijn meer dan de synthetische fracties die we gewoonlijk leren dat ze zijn. Het ascorbinezuur dat je om de paar weken bij de kruidenier koopt, in de veronderstelling dat je Vitamine C koopt, is slechts een chemische kopie van natuurlijk voorkomend ascorbinezuur, dat op zichzelf nog maar een fractie is van de werkelijke Vitamine C.

Echte vitamine C maakt deel uit van iets levends, en kan als zodanig leven geven.
Uw synthetische, gefractioneerde chemische ascorbinezuur groeide nooit in de grond, zag nooit het daglicht, was nooit levend of een deel van iets levends. Het is een chemische stof uit een laboratorium, een derivaat van maïszetmeel, een bijproduct van zwavelzuur. In je lichaam is het gewoon een drug. Synthetische vitaminen hebben giftige effecten bij megadoses en kunnen zelfs het aantal witte bloedcellen verhogen. Vitamines zijn slechts in kleine hoeveelheden per dag nodig. Volwaardige vitaminen daarentegen zijn niet giftig, omdat de vitamine een complex vormt in zijn integrale werkingsvorm, niets van het lichaam vergt en geen immuunreactie oproept.

DEFICIENCY
Scheurbuik is een ziekte die veroorzaakt wordt door een tekort aan vitamine C. Scheurbuik wordt gekenmerkt door bloedend tandvlees, trage wondgenezing, verweking van de beenderen, losse tanden, zweren in de mond en het spijsverteringskanaal, algemeen gewichtsverlies en vermoeidheid. Tussen 1650 en 1850 stierf de helft van alle zeelieden op transoceanische reizen aan scheurbuik.

In het begin van de jaren 1800 ontdekte scheepsdokter Thomas Lind dat Britse zeelieden de ziekte bespaard bleven door een dieet dat rijk was aan citrusvruchten. Aangezien limoenen goed transporteerden, waren zij in de beginjaren de gebruikelijke keuze, en zo werd de uitdrukking "limeys" bedacht om Britse zeelieden aan te duiden. Later werd zowel op zee als in de gevangenis ontdekt dat aardappelen even succesvol waren in het voorkomen van scheurbuik, en dat zij veel goedkoper te verkrijgen waren. (Lancet, 1842)

Wij stellen vast dat er minder dan 20 mg ascorbinezuur in een aardappel zit. Toch is deze kleine hoeveelheid, aangezien zij in een voedingsbron is gecomplexeerd, alles wat het lichaam nodig heeft, niet alleen om scheurbuik te voorkomen, maar ook om het te genezen, zelfs in gevorderde staat. Een dergelijke remedie wordt in detail beschreven in Richard Dana's fenomenale dagboek Two Years Before the Mast, geschreven in 1842

Vitamine C uit het hele voedsel, zoals gevonden in aardappelen, uien en citrusvruchten, is in staat om elk geval van scheurbuik snel te genezen. Daarentegen is aangetoond dat het gefractioneerde chemische ascorbinezuur onvoldoende is om scheurbuik te verhelpen, eenvoudigweg omdat het niet als voedingsstof werkt. (Lancet 1842)

Ascorbinezuur kan eenvoudigweg geen vitamine-activiteit overdragen, zoals geleerd door de ontdekker van vitamine C zelf, een andere Nobelprijswinnaar, Dr. Albert Szent-Georgi.

Szent-Georgi ontdekte vitamine C in 1937. Bij al zijn onderzoek ontdekte Szent-Georgi echter dat hij scheurbuik nooit kon genezen met het geïsoleerde ascorbinezuur zelf. Szent-Georgi realiseerde zich dat hij scheurbuik altijd kon genezen met de "onzuivere" vitamine C die hij in eenvoudige voedingsmiddelen aantrof, en ontdekte dat er andere factoren aan het werk moesten zijn om vitamine-activiteit te laten plaatsvinden. Dus keerde hij terug naar het laboratorium en ontdekte uiteindelijk een ander lid van het vitamine C-complex, zoals weergegeven in het schema hierboven: rutine. Alle factoren in het complex, zoals Royal Lee en Dr. Szent-Georgi beiden kwamen te begrijpen, ascorbinezuur, rutine, en de andere factoren, waren synergisten: co-factoren die samen de "functionele onderlinge afhankelijkheid van biologisch verwante voedingsfactoren" aanwakkerden. (Empty Harvest p120) De term "wielen in wielen" werd bedacht om de wisselwerking van co-factoren te beschrijven.

Elk van de andere synergisten in het C complex heeft een aparte functie:
P-factoren voor de sterkte van de bloedvaten,
J-factoren voor het zuurstofdragend vermogen van rode cellen,
tyrosinase als een essentieel enzym voor het verbeteren van de doeltreffendheid van witte bloedcellen

Ascorbinezuur is slechts de buitenste schil van antioxidanten - de beschermer van al deze andere synergisten, zodat ze hun individuele functies kunnen uitvoeren.

Nu hoor ik je vragen, hoe zit het met Linus Pauling, tweevoudig Nobelprijswinnaar, en zijn levenslange omhelzing van megadosering van ascorbinezuur - tot wel 10 gram per dag. Hij werd 93 jaar.
Zeggen we nu dat hij al die tijd een synthetische vitamine nam? Ja, dat klopt precies.
Bernard Jensen suggereert dat ascorbinezuur een verzurend effect heeft in een deel van het spijsverteringskanaal, waardoor een onvriendelijke omgeving ontstaat voor virussen, Candida, en ziekteverwekkende bacteriën.
Zeer twijfelachtig dat Pauling's goede gezondheid het resultaat was van synthetische vitamine activiteit. Een goede genetica en het handhaven van een inwendig bioterrein dat niet bevorderlijk is voor ontstekingen, hebben Linus Pauling waarschijnlijk een lang leven bezorgd. Hij stierf uiteindelijk op 93-jarige leeftijd aan kanker, maar wie wil er nu eeuwig leven, om Freddie Mercury te citeren?

Dr. Royal Lee's uitdrukking "wielen binnen wielen" duikt altijd op in iedere discussie over volwaardige vitamines. In wezen betekent het dat individuele synergisten niet kunnen functioneren als een vitamine in een chemisch geïsoleerde vorm, zoals ascorbinezuur. Vitaminen zijn levende complexen die bijdragen aan andere hogere levende complexen - zoals het herstel van cellen, de aanmaak van collageen, en de instandhouding van de bloedsomloop.
Ascorbinezuur is geen levend complex. Het is een kopie van een deel van een levend complex dat bekend staat als vitamine C.

Ascorbinezuur is een gefractioneerd, kristallijn isolaat van vitamine C.
Waarom bent u afgestudeerd aan de middelbare school of de universiteit of een arts, en u weet dit niet? Omdat medicijnfabrikanten graag schone, simpele en goedkope dingen maken. Voeg aan dit simpele feit de politiek en de controle van informatie toe, die altijd in het spel komen als iemand het woord "miljarden" noemt, en je begint een idee te krijgen waar je je onderzoek moet beginnen.

VOEDINGSBRONNEN
De meeste vitaminen kunnen niet door het lichaam worden aangemaakt. Ze moeten als voedsel worden opgenomen. De beste bronnen zijn dan natuurlijk volwaardige voedingsmiddelen, rijk aan vitaminen. Door uitputting van de bodem, uitputting van mineralen, bestrijdingsmiddelen, luchtverontreiniging en erosie is het algemeen bekend dat voedsel dat tegenwoordig op Amerikaanse bodem wordt verbouwd nog maar een fractie heeft van de voedingswaarde van 70 jaar geleden.
Dat betekent een fractie van de vitaminen en mineralen die nodig zijn voor het normaal functioneren van menselijke cellen.
Royal Lee beschreef het Amerikaanse dieet als het verbouwen en produceren van "gedevitaliseerd voedsel".
Dr. Weston Price beschrijft deze lege producten als de "voedingsmiddelen van de handel."

Denk je dat het beter of slechter is geworden sinds hun tijd? Vandaar de noodzaak van supplementen?

CO-FACTOREN
Vitaminen en mineralen zijn functioneel niet van elkaar te scheiden. Zij laten elkaar werken. Voorbeeld: vitamine D is nodig voor het lichaam om calcium op te nemen. Koper is nodig voor de activiteit van vitamine C. Enzovoort. Een tekort aan mineralen kan een tekort aan vitaminen veroorzaken, en omgekeerd. Epidemische tekorten aan mineralen in Amerika zijn een goed gedocumenteerd resultaat van systematische uitputting van de bodem. (Zie hoofdstuk Mineralen: thedoctorwithin.com)

Dat is dus het andere grote verschil tussen volwaardige vitamines en synthetische: volwaardige vitamines bevatten veel essentiële sporenmineralen die nodig zijn voor hun synergetische werking. Synthetische vitamines bevatten geen sporenelementen en zijn afhankelijk van de lichaamseigen mineraalreserves en putten deze uit.

FUNNY FARMS
Na de Duitse landbouwmethoden van Von Leibig in het midden van de 18e eeuw, ontdekten Amerikaanse boeren dat NPK (stikstof, fosfor en kalium) alles was wat nodig was om gewassen er goed uit te laten zien. (Frost p7)

Zolang NPK aan de bodem wordt toegevoegd, kunnen jaar na jaar gewassen van dezelfde bodem worden geproduceerd en verkocht. Ze zien er goed uit. Maar de sporenmineralen die van vitaal belang zijn voor de menselijke voeding, zijn na al die jaren zo goed als afwezig in de meeste Amerikaanse bodems. Veel van deze mineralen, zoals zink, koper en magnesium, zijn noodzakelijke co-factoren voor de activiteit van vitaminen.

Een verarmde bovengrond is een eenvoudig, wijdverbreid mechanisme van zowel vitamine- als mineralentekort in Amerikaanse producten vandaag de dag. En dan hebben we het nog niet eens over de tonnen giftige herbiciden en pesticiden die over de gewassen worden gedumpt. Volgens de VN wordt er wereldwijd jaarlijks twee miljoen ton pesticiden gebruikt. (Jensen, p69)

Dat was in Jensen's tijd, in de jaren 80. Tegenwoordig wordt er jaarlijks meer dan 1 miljard ton pesticiden gebruikt, alleen al door de VS. [22]

De Amerikaanse agri-business heeft maar één drijfveer: winst. Een dergelijke focus heeft geresulteerd in een output van lege produkten en een natie van ongezonde mensen. Het immuunsysteem van de aarde is haar bodem. Om vitaal te zijn en in staat om vitaal voedsel te verbouwen, moet de bodem rijk zijn aan zowel mineralen als bodemorganismen - levensvormen. Gezonde producten zijn van nature bestand tegen insecten. Pesticiden verhinderen dat planten die natuurlijke immuniteit verwerven. Net als vaccins bij mensen.

Insecten zijn als slechte bacteriën in het lichaam: ze worden aangetrokken door ziek weefsel, hoewel ze dat niet veroorzaken.

HET VOEDSEL VAN DE HANDEL
En dan hebben we het alleen nog maar over mensen die rauw fruit en groenten eten, wat een minderheid is. Verwerkt voedsel vormt het merendeel van wat de meeste Amerikanen eten. De enige voedingsstoffen in de meeste verwerkte voedingsmiddelen zijn "verrijkt" en "verrijkt" zoals hieronder beschreven.

Wanneer een arts zegt dat voedingssupplementen overbodig zijn omdat we alles wat we nodig hebben uit ons voedsel kunnen halen, dan mist die arts basisinformatie die gepubliceerd is en waarover zijn eigen vakgenoten het eens zijn. Of we al dan niet supplementen nodig hebben is niet langer een probleem, behalve voor iemand die er totaal niet bij is. De vraag is welke soort en hoeveel. Een tekort aan vitaminen en mineralen kan worden gelinkt aan praktisch elk ziektesyndroom dat de mens kent. DW Cavanaugh, MD van de Cornell Universiteit concludeerde zelfs dat:

"Er is maar één grote ziekte, en dat is ondervoeding." (Jensen, p8)

Ondervoeding van de welgestelden is het natuurlijke gevolg van het voedsel van de commercie.

WEBSURVENTIE
De beste vitaminen worden whole food vitaminen genoemd. Het zal echter moeilijk zijn om dit online te achterhalen, omdat het web wordt gedomineerd door de heersende voedingsleer, wat neerkomt op farmaceutische onderschrijving. Op het gebied van vitamines bestaat het internet voor 99% uit marketing; 1% uit feitelijke informatie.


Maar nogmaals, dit is niet Missie Moeilijk. Dit is Missie Onmogelijk, Mr Hunt.
Er zijn ongeveer 110 bedrijven die vitaminen verkopen in de VS. Minder dan 5 van hen gebruiken volwaardige vitaminen. De reden is simpel: volwaardige vitaminen zijn duur om te maken. Een paar van de grootste farmaceutische bedrijven ter wereld produceren massaal synthetische vitamines voor de overgrote meerderheid van deze 110 "vitaminebedrijven", die er vervolgens hun eigen etiket op plakken, en elk bedrijf beweert dat het hunne het beste is! Het is belachelijk. Amerikanen geven meer dan 37 miljard dollar per jaar uit aan synthetische vitaminen. (Bradley, Nutrition Business Journal, 2015 [30])

Whole food vitamines worden verkregen door een vitaminerijke plant te nemen, het water en de vezels te verwijderen in een koud vacuüm proces, vrij van chemicaliën, en vervolgens te verpakken voor stabiliteit. Het gehele vitaminecomplex kan op deze manier intact worden vastgelegd, met behoud van de "functionele en nutritionele integriteit." (DeCava p.23.) Bij inname hoeft het lichaam niet zijn eigen reserves aan te spreken om ontbrekende elementen van het vitaminecomplex aan te vullen.

De gangbare marketing van vitaminen en mineralen heeft met succes de mythe gecreëerd dat vitaminen en mineralen van elkaar geïsoleerd kunnen worden, dat de juiste hoeveelheden kunnen worden afgemeten en dat we dan volledig profijt kunnen hebben van de inname van deze gefractioneerde chemische creaties. Niets is minder waar. Vitaminen en mineralen, en ook enzymen, werken nauw samen als co-factoren voor elkaars werkzaamheid. Als één onderdeel ontbreekt, of in de verkeerde vorm of hoeveelheid, zullen hele ketens van stofwisselingsprocessen niet normaal verlopen. Resultaat: een neerwaartse spiraal van de gezondheid, onmerkbaar gedurende lange perioden.

MARKETING EN PROMOTIE
Wat is de marketingfilosofie achter het wijdverbreide aanbod van het soort synthetische vitaminen dat in de supermarkt en de vitaminewinkels in winkelcentra verkrijgbaar is? Simpel: winst boven alles. Zodra het publiek is getoond dat vitaminesuppletie noodzakelijk is, is de rest marketing. Marketing is de kunst van het overtuigen door de logica op te schorten en gegevens te verdraaien tot junk science.

Voorbeeld: wat is het werkelijke verschil in samenstelling tussen Wheaties en Total, twee ontbijtgranen die door hetzelfde bedrijf worden gemaakt? Total wordt aangeprezen als zijnde veel rijker aan voedingsstoffen dan de 'gewone' Wheaties. Kijk naar de etiketten. Wat rechtvaardigt de extra $1,30 voor een doos Total? Antwoord: 1,5 cent aan synthetische vitaminen die over de Wheaties worden gespoten. Dat is het! Dat is wat 'verrijkt met vitaminen' altijd betekent.

Het andere woord is "verrijkt". Over het algemeen betekent dat, dat het voedsel zelf verstoken is van voedingsstoffen of enzymen, dus heeft men geprobeerd het wat op te pompen met wat "vitamines". Goedkope synthetische vitaminesprays zijn alles wat nodig is voor de fabrikant om labels als "verrijkt" en "verrijkt" te gebruiken.

Deze woorden zijn rode vlaggen - als een voedingsmiddel verrijkt of verrijkt moet worden, kun je er zeker van zijn dat het al dood was.

De mega-vitamine theorie gaat niet echt op als het gaat om synthetische stoffen: Als een beetje goed is, is meer beter. Van macro doses vitamine E, en ook vitamine D is aangetoond dat ze de immuunfunctie aanzienlijk verminderen. (DeCava) Het spreekt voor zich. Vitaminen zijn per definitie nodig in fenomenaal kleine doses.

De ontdekker van thiamine, een B vitamine, en de man die het woord vitamine bedacht, Dr. Casimir Funk, heeft het volgende te zeggen over synthetische vitaminen:

"Synthetische vitaminen zijn inferieur aan vitaminen uit natuurlijke bronnen en het is bekend dat synthetische producten veel giftiger zijn.
Voedingsdeskundige DeCava beschrijft het als volgt:

"Natuurlijke vitaminen uit voedselbronnen zijn enzymatisch levend. Synthetische, door de mens gemaakte vitaminen zijn dode chemicaliën."
De Echte Waarheid over Vitaminen p 209
Oxymorons: militaire inlichtingendienst, rapmuziek, binnenlandse veiligheid, ziektekostenverzekering, synthetische vitaminen.

De marketing van gefractioneerde kristallijne synthetische vitaminen is zo succesvol geweest dat de meeste voedingsdeskundigen en artsen zich er niet van bewust zijn dat er iets ontbreekt aan deze "vitaminen". Vitaminefabrikanten concurreren om klanten met identieke producten - ze kochten hun synthetische vitaminen allemaal van hetzelfde stel farmaceutische bedrijven. Om hun product te onderscheiden, beweren ze allemaal dat hun vitamines een "hoge potentie" hebben. Onze vitaminen zijn krachtiger dan die van hen, enz.

Het punt is, hoe hoger de potentie, hoe meer drugsachtige effecten er zijn. Natuurlijke volwaardige vitaminen hebben een zeer lage potentie. Herinner je je de 20 mg vitamine C in een aardappel die een patiënt van scheurbuik kon genezen? Dat was een lage potentie. Een lage potentie is alles wat we nodig hebben. Een lage potentie is genoeg om vitamine-activiteit teweeg te brengen. Een hoge potentie schiet zijn doel voorbij - de chemische stof is zeer zuiver en geraffineerd, zoals het verschil tussen witte suiker en het soort suiker dat in een appel zit.

HET MILLIGRAMMEN-SPEL
In het algemeen geldt dat als er over milligrammen wordt gesproken, de auteur geen verstand heeft van vitamines. Synthetische vitaminen zijn geraffineerde chemicaliën met een hoge werkzaamheid, en kunnen daarom nauwkeurig in milligrammen worden gemeten, net als drugs. Dit heeft niets te maken met vitamineactiviteit of voeding, behalve op een negatieve manier.

Het is een van die weggeefzinnen, zoals 'koolhydraten' of calorieën, die aangeven dat de spreker over het algemeen niet gekwalificeerd is.


HALF HET VERHAAL
Hetzelfde soort onvolledige werking kan worden waargenomen bij elke synthetische vitamine.

Laten we even bètacaroteen nemen, dat het lichaam kan omzetten in vitamine A.

Nu zult u zich herinneren dat vitamine A nodig is voor een goed gezichtsvermogen, DNA-synthese, en de cellen beschermt tegen vrije radicalen. Een studie gerapporteerd in Apr 94 in de NEJM van zo'n 30.000 Finse proefpersonen toonde onomstotelijk aan dat synthetische vitamine A geen enkel antioxidant effect had. [15]

Een echte anti-oxidant helpt de hartspier, de longen en de oppervlakken van de slagaders te beschermen tegen voortijdige afbraak. In deze studie hadden de proefpersonen die synthetisch bètacaroteen toegediend kregen zelfs een 8% hogere incidentie van fatale hartaanvallen, beroertes en longkanker dan degenen die de placebo (suikerpil) kregen. Logisch: de synthetische stof bracht geen vitamine-activiteit naar de weefsels die het nodig hadden.

Als een dode, gezuiverde chemische stof die in het lichaam werd gebracht, zette de synthetische stof het immuunsysteem, de lever en de nieren nog meer onder druk, die allemaal moesten proberen deze vreemde chemische stof af te breken en uit het lichaam te verwijderen. Het zou al erg genoeg zijn als ze onschadelijk waren, maar synthetische vitaminen hebben juist een negatief effect.

Vitamine A werd voor het eerst ontdekt in 1919. Tegen 1924 was ze afgebroken en gescheiden van haar natuurlijke, volledige voedselcomplex: "gezuiverd". In 1931 was LaRoche - tot op de dag van vandaag een van de grootste farmaceutische bedrijven ter wereld - erin geslaagd vitamine A te "synthetiseren". Dat betekent dat zij een zuiver chemische kopie hadden gemaakt van een fractie van de natuurlijk voorkomende vitamine A. Natuurlijk voorkomende vitamine A wordt aangetroffen in combinatie met een hele groep andere bestanddelen:
  • Retinolen
  • Retinoïden
  • Retinal
  • Carotenoïden
  • Carotenen
  • Vetzuren
  • Vitamine C
  • Vitamine E
  • Vitamine B
  • Vitamine D
  • Enzymen
  • Mineralen
  • Vitaminen en mineralen, Zomer 1992
Geïsoleerd van deze andere factoren is vitamine A een fractie die haar biologische functies niet kan vervullen. In synthetische vorm moet het putten uit deze lijst van reeds in het lichaam aanwezige hulpbronnen om zijn samenstelling te vervolledigen. Vitamine A uit volwaardige voeding daarentegen is al compleet en klaar voor gebruik.

De meeste synthetische vitamine A bestaat alleen uit retinal, retinol, of retinoïnezuur. De bekende mogelijke toxiciteit van megadosissen vitamine A betreft één van deze drie. Vitamine A vergiftiging, bekend als hypervitaminose, is altijd het gevolg van een teveel aan synthetische, "gezuiverde" vitamine A, en nooit van volwaardige vitamine A. (DeCava, p 86)

Andere effecten van vitamine A vergiftiging zijn:
  • tumor versterking
  • gewrichtsaandoeningen
  • osteoporose
  • extreme droogheid van ogen, mond en huid
  • vergroting van lever en milt
  • immuundepressie
  • geboorteafwijkingen
BÈta-caroteen is een precursor die door het lichaam kan worden omgezet in vitamine A. Helaas wordt synthetisch bèta-caroteen als supplement meestal "gestabiliseerd" in geraffineerde plantaardige oliën. In deze transvetzuurvorm treedt oxidatie op en kan het chemisch "zuivere" bètacaroteen niet langer als voedingsstof fungeren, omdat het veranderd is.

Bijna alle synthetische bètacaroteen wordt geproduceerd door de Zwitserse geneesmiddelengigant Hoffman-LaRoche. Deze vorm kan niet meer worden omgezet in vitamine A. In het beste geval is het waardeloos, in het slechtste geval is het giftig.

Natuurlijke vitamine A en betacaroteen staan bekend als immuunversterkers en kankerbestrijders, in hun rol als antioxidanten. Synthetische vitamine A daarentegen heeft juist geleid tot een aanzienlijke toename van kanker. Dezelfde Finse studie die we hierboven zagen, gaf rokers grote doses synthetisch bètacaroteen. Het aantal gevallen van longkanker steeg met 18%! (NEJM Apr 94 "The Alpha Tocopherol Beta Carotene Cancer Prevention Study Group") [15]

Deze bevindingen werden twee jaar later bevestigd in een andere studie die in Lancet werd gepubliceerd. Farmacologische doses synthetische bètacarotenen bleken de antioxidantwerking van de andere 50 natuurlijk voorkomende carotenoïden in de voeding te blokkeren. De anti-kanker activiteit werd dus geblokkeerd door de synthetische. (Lancet 1996) [14]

Gezien de overvloed aan verkeerde informatie over vitamine A en C, zijn de bevindingen van een artikel in Health Counselor uit 1991 geen verrassing: 50% van de Amerikanen heeft een tekort aan vitamine A en 41% heeft een tekort aan vitamine C.

Synthetische vitaminen kunnen tekorten niet voorkomen

ONECHTE VITAMINE B
In een experiment werd aangetoond dat synthetische vitamine B (thiamine) 100% van een groep varkens steriel maakte! 100% zou worden beschouwd als een belangrijke bevinding. (Dr. Barnett Sure, Journ Natr 1939) Misschien heeft het feit dat synthetische vitamine B uit koolteer komt, er iets mee te maken, denk je? Dan is er vitamine B12, dat komt van geactiveerd rioolslib. Schiet je al met losse flodders sinds je met die multi's begon?

Voor de gediplomeerde diëtisten en klinische voedingsdeskundigen die dit in ongeloof lezen omdat het te "onwetenschappelijk" is, overweeg de manier waarop Theron Randolph MD een onderscheid maakte tussen natuurlijk en synthetisch:

"Een synthetisch afgeleide stof kan een reactie veroorzaken bij een chemisch gevoelig persoon, terwijl hetzelfde materiaal van natuurlijke oorsprong wel wordt getolereerd, ondanks het feit dat de twee stoffen een identieke chemische structuur hebben. Dit wordt geïllustreerd door de frequentie van klinische reacties op synthetische vitamines - met name vitamine B1 en C - wanneer [dezelfde] natuurlijk voorkomende vitamines worden getolereerd."

Houd dit idee altijd in gedachten als je wordt geconfronteerd met de valse marketinghaak "bio-identiek". Als het niet door je lichaam wordt aangemaakt, kan het niet bio-identiek zijn.

IRRADIATIE
Volgens de natuurgeneeskundige Dr. Jack Singh uit Los Angeles zijn alle commerciële lecithines in supplementen, net als de meeste vitamine D, afkomstig van bestraalde plantaardige oliën. Dat zijn ranzige, oxiderende transvetzuren! Een verjaardagsfeestje van vrije radicalen. Dit is het precieze mechanisme voor de afbraak van de aderwand, voorafgaand aan de afzetting van plaque, dan aderverkalking, dan hartziekte. Ik dacht dat we vitamines moesten nemen om gezond te blijven!

VERLOREN HORIZON
Waarom is deze informatie zo moeilijk te vinden? Het is in geen van de "alternatieve" gezondheidsbladen, blogs, sites, of enige van de mainstream media.

Alternatieve-Lite goeroe Julian Whittaker had in zijn zomernieuwsbrief van 1998 zelfs de euvele moed om ronduit te verklaren: "Synthetische vitaminen en volwaardige vitaminen zijn identiek." Ik weet zeker dat zijn bedrijf van synthetische vitaminen en al zijn detailhandelaren gerustgesteld waren door deze ongelooflijk arrogante en flagrant onjuiste uitspraak van de dikke man. Maar wie maakt er bezwaar? Alleen de klanten van de 5 bedrijven die genoeg weten om volwaardige vitaminen te slikken, omdat ze geleerd hebben het verschil te zien. Dat is de grote minderheid, die geen controle heeft over de media.

Royal Lee en Harvey Wiley verloren. Niemand weet wie ze nu zijn, behalve wij weinigen. Dat is geen toeval. Wat iedereen wel weet is Pepsi en Viagra en Wonder Bread en prednison en Double Whoppers met kaas en Zantac en Baskin-Robbins en Long's Drug Store. En vitamines uit de kruidenierswinkel: synthetische vitamines. Dat is Amerika, vandaag als het product van gisteren. De controle over informatie in het huidige Amerika is zonder twijfel het meest geraffineerde systeem van beïnvloeding ooit bedacht. De eenvoudige ideeën in dit hoofdstuk zijn gewoon niet beschikbaar voor het massabewustzijn. De documentatie is er, maar je moet echt doorzetten.

100 jaar geleden als een arts een geval van kanker zag, riep hij al zijn collega's om te komen kijken en vertelde hen dat het onwaarschijnlijk was dat ze nog een geval zouden zien, omdat kanker zo zeldzaam was. Mensen stierven zelden aan hartaanvallen; in feite bestond de term hartaanval zelf nog niet eens. Atherosclerose kwam helemaal niet voor. Diabetes kwam praktisch niet voor. Wat aten ze? Fruit, groenten, vlees, zuivelproducten, volle granen, boter en reuzel. Maar niets daarvan was bewerkt met medicijnen en chemicaliën.

Vandaag sterft één op drie aan kanker. Een op de twee sterft aan een hartziekte. Diabetes is de zevende doodsoorzaak in de V.S. (Vital Statistics) Voor iedereen geboren na 2003, is er een kans van 1 op 3 op type 2 diabetes in 2030. Is dat vooruitgang? Als je een voedselproducent bent wel, en vooral als je een geneesmiddelenproducent bent.

In 2007 stond de WHO op de 39e plaats in de wereld als het gaat om kindersterfte. Vandaag staan we op 54 [www.cia.org] Het aantal zaadcellen bij mannen is minder dan 50% van wat het was in 1929. (1981 Universiteit van Florida rapport, Natuurlijk vs. Synthetisch) Kindersterfte neemt toe; geboorteafwijkingen nemen toe. We geven 1,5 triljoen dollar per jaar uit aan 'gezondheidszorg', waarvan het grootste deel opgaat aan administratie en directiesalarissen.

Wie zijn de grootste adverteerders voor TV, en online en gedrukte media? Juist: farmaceutische bedrijven en voedselproducenten. Willen zij de bal aan het rollen houden? Jazeker. Willen ze je vermoorden om het te doen? Reken maar. Vraag maar aan Jeff Bradstreet. Willen ze dat mensen hun eigen gezondheid in handen nemen door natuurlijk goedkoop voedsel en supplementen? Negatief. Een remedie tegen kanker ligt "om de hoek" sinds Nixon's "oorlog tegen kanker". Mensen beginnen vragen te stellen; ze zijn minder geneigd om de gladde advertenties te geloven die elke 10 minuten op TV en in Newsweek komen.

Misschien zag Hippocrates dokters niet als detailhandelaars of medicijnverkopers. Hij dacht waarschijnlijk zoals Henry Bieler, MD:

"De natuur, als ze de kans krijgt, is altijd de grootste genezer. Het is de rol van de arts om te helpen bij deze genezing, om een ondersteunende rol te spelen." - De juiste behandeling voor u vinden
Dus wat doet u nu? Nou, je hebt nu misschien enig inzicht dat je vitaminebehoefte niet wordt bevredigd door de GNC generieken. Wallach had het over dure urine van deze ongemetaboliseerde synthetische placebo's uit de kruidenierswinkel.

De in water oplosbare vitaminen worden het best verkregen via biologische producten die in mineraalrijke grond zijn geteeld. De beste supplementen in deze categorie zijn de hoogwaardige groene voedingsmiddelen, zoals David Sandoval's Best of Greens, en equivalenten daarvan.

De vetoplosbare vitamines A, E en D worden het best verkregen via vis, rauwe zuivel, avocado, rauwe noten, rauwe kokosnoot en zuiver vlees. Hoogwaardige supplementen zoals Udo's Choice, MOR, en Nordic Naturals kunnen je EFA-behoeften aanvullen.

Buiten dit is het MLM marketing roulette, en als je het niet ziet in de eerste 5 minuten, baby, dan ben jij het.